Van marathonstress, naar marathonpret, naar finish!!

Wat een bijzondere dag was dit! Race-day.. hier hebben we voor getraind, dit was afgelopen 1,5 jaar ons doel...elke week puzzelen wanneer te lopen, soms geen zin en toch gaan, soms geen zin of tijd en overslaan, en daar weer een beetje van balen... het laatste jaar bij mij (Maaike) best wat fysiek gedoe, op een gegeven moment elke week fysio en later ook sportmassage...elk weekend een duurloop die steeds langer werd, maar die ook steeds beter ging...hulde aan onze kinderen die hier steeds weer begrip voor hadden... elke zondagochtend "wachten" tot we weer terug waren (we gingen ook steeds vroeger lopen zodat ze er niet al teveel last van hadden) ......  

en nu: ging het dan écht gebeuren! 

De hele nacht was ik wakker...malen, onrustig, weer naar de wc...Arnoud lag lekker te slapen .. ik had bij vlagen echt een bonkend hart, en baalde van dat extra uur.. nóg langer wachten..! 

Tegen de ochtend ook gedacht aan de berenloop-gangers.. die was ook vandaag. Daar waren wij vorig jaar ook! 

He he.. eindelijk die wekker... omkleden! (meteen de hardloopkleding aan) 

We hadden bij het ophalen van het startnummer een tas gekregen, en alleen die tas mocht mee. We stopten er droge kleding in voor na de tijd en eten en drinken.. om 6:15 had ik m'n eerste broodjes met jam al op.. dat is ook zoiets, wanneer en wat eet je nou nog voor de tijd... (wij hebben het bij wit brood met jam en ontbijt-granen-koekjes en banaan gehouden.. )

Klaar voor vertrek! 

Iets na half 7 vertrokken we... en ineens waren we dingen kwijt - telefoon... sleutel van de hotelkamer....(die achteraf gewoon op z'n plek lagen)

Mopper mopper (lekker om te doen als je spanning voelt). Daarna in hoog tempo naar de metro gelopen, bleek het een verkeerd perron te zijn, iets met uptown en downtown geloof ik, of een verkeerde lijn, ik weet t niet eens meer...nog verder lopen... grrrr! Maar goed, daar aangekomen waren er vele medelopers, dus we zaten goed!

Op naar de Ferry die ons naar Staten Island zou brengen..

We moesten even wachten (in een grote massa mensen) tot de boot er was maar hadden vervolgens op de boot een mooi plekje om te zitten en het Vrijheidsbeeld te zien! 

Eenmaal aangekomen op Staten Island moesten we met de bus naar het startgebied.. dat was nog een karwei.. wat een mensen!!! Overal waar je keek zag je honderden lopers.. als sardientjes in een blikje in een grote hal via een trap naar boven, naar buiten schuifelen richting bus. Wetend dat al deze mensen hetzelfde zouden gaan doen als wij. Tussendoor even uit de rij gestapt om koffie te scoren, welke ik na 10 min onaangeroerd weer wegzette omdat ik helemaal gek werd van die veel te grote gloeiend hete beker in m'n handen tussen al die mensen in....

Het duurde even voor we echt de bus in konden, en we waren blij met de warme kleding die we over ons looptenue aan hadden gedaan! 

Het was een relatief lange busreis.. veel stilstaan en langzaam rijden.. erg lastig als je heeeeeeeel nodig moet plassen 🙄

Er stond veel security, honden lieten ze aan de tassen snuffelen en we werden gefouilleerd .. 

Maar uiteindelijk waren we er dan! Het leek wel alsof een hele wijk werd gebruikt als startgebied. Het was niet meteen helemaal duidelijk waar we precies heen moesten en zodoende liepen we daar al flink wat meters..! 

Eerst een dixie zoeken ... chips.. dikke rijen... dat was ff een dingetje ... Arnoud begon er zelfs een soort van door te dansen..😜 maar uiteindelijk opgelucht het terrein op en zoeken naar de plek om tassen in te leveren..nog wat water te nemen en ik wilde nog graag koffie maar dat is niet meer gelukt..

We hoorden dat wave 3 nog 3 min had om het startvak in te gaan en wij zaten in wave 4 dus hadden nog 20 min.

In tegenstelling tot wat gezegd was (heeeel lang wachten op het terrein) liep alles zeer vlot door! 

We zagen nu de ingangen van de startplaatsen. Op kleur en letter.. nu kwam het echt heel dichtbij! 

Nog 1x naar de wc, de lange broek vast uit en wegleggen bij de enorme stapels kleding "for the homeless people"  en dan het startvak maar in.. jeumig, spannend, NU was het dan zover! Nog een koekje gegeten en de laatste slokken water genomen. 

We moesten even wachten, en vervolgens langzaam naar de startlijn schuivelen.. de lucht was strakblauw en de zon hield ons heerlijk warm. We hebben elkaar nog even geknepen , het is écht waar dat we hier staan!! na een minuut of 10 was het dan zover: het volkslied (oeh emotioneel moment) en een harde knal! Succeswensen hier en daar , de "cops" wensten ons "a Nice run" en dan maar gewoon gaan! En daar liepen we dan, op die enorme brug, net als op de plaatjes .. de tranen stroomden over m'n wangen.. wat een mooi moment!! 

De eerste km's liepen we samen.. dat was zo leuk!! We bleven maar zeggen tegen elkaar hoe fantastisch dit toch was...

Na een km of 12 raakten we elkaar kwijt, ik moest naar het toilet (al dat vocht ook!! ) en Arnoud liep door... even later zag ik hem weer lopen , ik riep "hey Arnoud, you're amazing, keep running men!" Zoals we dat ook steeds van het publiek hoorden... ik zei nog "het is nu alleen nog van Leeuwarden naar Sneek" en ben toen m'n eigen tempo blijven lopen..

Wat een belevenis... het voelde echt als gedragen worden door het publiek..! Heel wat high fives gehad!  En veel van New York gezien.. als het even zwaar werd keek ik gewoon extra goed om me heen! En steeds weer opnieuw een wijk binnen komen! Een enorm welkom en overal weer net even anders..

Elke mile was er water en sportdrank, ik ben om de mile ongeveer iets gaan nemen. In het begin een paar keer sportdrank genomen, later het alleen bij water gehouden.. ik had veel mee , 3 iso repen, een snicker, mentos, powerbar-snoepjes.. heb er weinig van gebruikt.. had ook een zakje zout mee,  om ervoor te zorgen dat het vocht opgenomen kon worden, daar heb ik 2x een beetje van genomen toen ik een lichte hoofdpijn voelde. Dat hielp echt! 

Ik heb onderweg vaak een dikke brok in m'n keel gehad vanwege het feit dat ik daar aan het lopen was en hoe gaaf het was! Bij 12 km dacht ik "nu nog van Leeuwarden naar Sneek" - (30 km) wetend dat ik dat kon...

Bij 26 km dacht ik "nu nog de Dam tot Dam" (=16,1) en bij 30 km (het punt waarvan men zegt dat de marathon écht begint) nu nog een rondje rondweg. Zó vaak gedaan, hoppa!

Bij de laatste 10 km pepte ik mezelf op met het feit dat ik deze afstand zó vaak goed gelopen heb dat t nu ook moest lukken...

Door de omgeving en de entourage vliegen de km's voorbij, heerlijk!!

Als het zwaar werd ging ik wat dichter bij het publiek lopen, en liet ik me lekker opzwepen..

Maar man man man... wat een hoogteverschillen ... wat hebben we moeten klimmen en dalen! Soms leek er echt geen eind aan te komen.. dat maakte het zwaar! Die bruggen... al dat vals plat ... pffff! 

Zelfs tijdens de laatste km's moesten we nog flink de hoogte in..

Ontzettend veel mensen aan het wandelen, ik denk zeker de helft (al vanaf voor het 21 km punt) dat helpt wel om zelf door te gaan 😉

Ik hield de afstand bij met m'n eigen polar horloge, maar door het nemen van buitenbochten en een rondje toilet liep ik wat voor... 

toen er op mijn klokje 41,5 km stond en ik dacht dat ik er bijna was, liep ik onder een 40 km poort door... what the f*ck ?!?! Dat was ff een metaal dingetje! Maar goed, geen andere optie dan doorlopen! 

De laatste 7 km vond ik t zwaarst.. bij 38,5 dacht ik, bij 40 ga ik even wandelen, maar heb dat uiteindelijk niet gedaan.. bang dat ik dan niet meer op gang zou komen.. dus doorgetoffeld, de hoogte in..

En dan dat punt van 25 mile... one to go..(op m'n eigen polar had ik toen al 42 km gehad) hoppa aanzetten en gaan nu! Die laatste 195 meter na het 26 mile bord heb ik met m'n handen in de lucht en de tranen over m'n wangen uitgerend!

Yessss FINISH!! 

En nu uitlopen... 

en dan schieten de benen vol...

Een medaille werd om m'n nek gehangen, een felicitatie en een fotomoment ,  en we kregen een warmtedeken.. verderop een tas met flesjes drinken, een proteïneshake en een appel! Dik voor mekaar! 

Het was nog een flink eind uitlopen.. wederom de hoogte in. Om me heen hoorde ik mensen zeggen "oooh it hurts" ja, dat voelde ik ook! 

Ik werd even 5 sec raar (m'n lijf begreep er ff niks van geloof ik) maar pushte mezelf om in beweging te blijven, ene voet voor de ander, ik moest ze per stap ongeveer opdracht geven 😂 maar iedereen liep daar te strompelen...

Inmiddels kreeg ik het echt koud.. !

Maar na een lang stuk wandelen kon ik m'n tas halen... wederom felicitaties (tijdens dat hele uitloopstuk stonden mensen via megafoons de runners te feliciteren, en elke 50 meter stond er een ehbo-er .. ik was blij dat ik m'n tas had, lekker warme kleding aantrekken , best een uitdaging was dat nog.. schoenen uit (dus bukken) oei! 

Later ook nog een andere man geholpen met z'n veters, die man kon ook echt niet meer bukken..

Het herstel van mezelf viel me mee, voelde me nog dit en het lukte om in beweging te blijven.

Arnoud en het thuisfront gesmst dat ik er was! Van m'n vader kreeg ik meteen terug dat Arnoud er ook bijna was (we waren live te volgen via de app) wat was ik daar blij om!! Na een kwartiertje kreeg ik een sms'je van Arnoud dat hij naar me toe kwam! Ik wachtte op hem bij de tas-ophaal-plaats, anders dan afgesproken (dat punt waar we hadden afgesproken mocht ik niet meer naar toe) 

in dat half uurtje wachten ben ik flink blijven bewegen, dat was goed! 

En daar kwam Arnoud aan! Wat was ik blij om hem te zien! En supertrots!!! Weer zo'n brok in de keel moment! Het is ons gelukt!!!! Doel gehaald! Vinkje op de bucketlist! 

En toen , via de Holland Runner groep (nog op de foto gekomen) naar de metro.. au au au, die trappen.. het voelde als opnieuw finishen als ze gedaan waren 😉

Vrij snel waren we terug in het hotel, waar we wederom een brok in de keel moment hadden van alle lieve berichten die binnen kwamen op de telefoon,  en het meeleven! We hebben het gevoeld onderweg!! Bleven elkaar maar omhelzen en blij zijn.. heerlijk zo in dezelfde modus te zijn!! 

Tijd voor een douche en check op blaren/schuurplekken...: op een blaar bij Arnouds teen na, niks noppes nada! Fijn!! 

Het lekkerst is dan op bed te ploffen, alhoewel ik zelf op de kop stond van adrenaline.. Arnoud liet liever een pizza bezorgen 😂 maar we zijn toch even op pad gegaan , bewegen is juist goed nu..

En we moeten wel eten, voor t herstel.. in het hotel nog wat gesproken met mede-finishers... de een had lekker gelopen, de ander was helemaal kapot gegaan...

we hadden geen zin in Chinatown of little italy (= beide om de hoek hier) dus de metro gepakt naar Grand Central .. heel mooi daar!! Beetje rond gelopen maar geen eettentje gevonden, en hop, Arnoud hield een taxi aan "we gaan naar Timesquare".... heerlijk! Dat had ik nog niet gezien "by night" ... al is het zo verlicht met alle ledschermen ,dat het verre  van donker is! Geweldig! 

We liepen gewoon op Timesquare met een mararhon in de benen!! 

Bij TGIF hebben we aan de bar, een heerlijke Jack Daniels Burger met friet gegeten... mocht nu weer (vooraf geen vette hap!) wat smaakte dat goed!

Wat heerlijk .. was echt bijkletsen over de race.. heb je dit gezien, hoe vond je dat?

 

In één van de metrostations...

En daarna terug en horizontaal! 

Het is nu 4:14, ben klaarwakker.. wederom ligt Arnoud naast mij te ronken en ben ik daar weer jaloers op, maar ja, ieder "verwerkt" op z'n eigen manier 😉

Morgen nog een hele dag aan onszelf.. benieuwd hoe het gaat, the day after.. heb nu al een paar nachten amper geslapen dus wie weet krijg ik dat morgen om de oren..😬

Ik ga t nog maar even proberen.. 

Wordt vervolgd (incl foto's) !