Tijdens: wat zal ik zeggen.. GAAN! (Véél adrenaline)
Na: nog steeds veel adrenaline... niet moe... wel zere voeten en benen maar in m'n hoofd kon ik alles nog aan!
En de dag daarna (vandaag dus).... wég adrenaline.. opperdepop... verrot, kapot, moe...
Veel te weinig slaap gehad, en al die indrukken, spanning, ontlading én een marathon... vanmorgen was het over en uit.. kon niet meer nadenken, kon niet bedenken wat ik zou willen, voelde me net een zombie... tranen in m'n ogen van vermoeidheid...beetje balen! Nog even op bed gelegen na het ontbijt (dat lukte toch nog wel 😜) tot 11:45 en toen uitgecheckt. Toch maar op pad...zo zonde om niet buiten te zijn eigenlijk... metro in, wéér die helse trappen, mijn benen doen zo zeer.. dit was echt een strompeldag.. ik weet niet of de spierpijn erger is dan gister maar m'n hoofd deed niet meer mee....
Ondanks dat er toch nog wat van gemaakt hoor! Souveniertjes gekocht voor de kinderen, een cappuccino met tiramisu op het terras in Little Italy,
en wat rondgehangen in Central Park.. gekeken naar sportende jeugd, winkelcentrum even in, de Apple store bekeken, een hotdog gegeten....
Nu in de taxi (en in de file) richting vliegveld, Lekker naar huis, naar de kinderen en de hond... missie geslaagd, uitgeluld...
vrijdag sint Maarten, zaterdag sinterklaas... back to normale life!
Arnoud zegt net "ik ga eerst morgen een zak kruidnoten halen" 😉
We zitten inmiddels op het vliegveld te wachten op een lekker avondmaaltje..
Zien de weerberichten van Nederland en beseffen dubbel hoe enorm we het ook daarmee getroffen hebben hier! De winterjas hoefde niet aan, elke dag strakblauwe lucht en een lekker zonnetje. En dan al die herfstkleuren... wauw! Een trip om echt nooit meer te vergeten!
Amen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten